be my daddy?_018

 cut

.

.

.

.

.

.

.

ประตูบานเดิมถูกเปิดออกพร้อมอัลฟ่าร่างสูงที่กำลังพยุงใครอีกคนไว้ไหนอ้อมกอด เสียงออดอ้อนงอแงดังขึ้นอีกครั้งแต่เขาก็เริ่มชินกับมันแล้วละเพราะคนตัวเล็กงอแงมาตลอดทางกลับ

"อื้ออพี่มิน พีชร้อนอื้ออ~~"

"พีชไม่ถอดเสื้อสิ"

"พี่มินนน~~"

"ครับ"

"จูบอะ พีชอยากจูบ"

"ไม่ได้"

"ทำไมพีชจูบไม่ได้อะพี่มินจูบพีช"

"พีชไม่เอาหน่า"

"พี่มินจูบพีชเดียวนี้!"

"พะ..พีอะ!"

ไม่รู้ที่มาของแรงผลัดนี้ว่าไปเอามาจากไหนถึงทำให้ร่างสูงๆของตัวเขาเซจนหลังไปติดกับผนังห้องอาจเป็นเพราะเขาไม่ได้ตั้งตัวหรือโอเมก้าตรงหน้าเขาฮีทจนสติได้เลือนหายไปหมดเสียแล้วกันนะ

มือบางตะกายไปตามอกหนาและไหล่กว้างๆของคนพี่เท้าเล็กเขย่งขึ้นจากความสูงที่น้อยกว่าให้ริมฝีปากของตนประทับตรงกับอวัยวะเดียวกันพร้อมกับแทรกลำต้นบางให้เข้าหาไออุ่นจากอัลฟ่าตรงหน้าที่ส่งผ่านมาอย่างคุ้นเคย

และมันก็เป็นไปตามดังใจอยากของเขาอ้อมแขนแกร่งรวบรัดเข้ากับเอวคอดหรือไหนจะสัมผัสชวนขนลุกจากฝ่ามือใหญ่ๆนี่อีก ไม่ทันได้พิจารณาถึงสีหน้าของอีกคนลิ้นเรียวของคนตัวเล็กก็ส่งออกไปแตะสัมผัสกับริมฝีปากของคนตรงหน้าดังคนใจร้ายไม่นานมันก็ได้เข้าไปอยากสมใจอยาก

"อื้อออ อื้มมมม"

"อื้มมมม"

เสียงน่าอายเกิดขึ้นในลำคอของทั้งคู่อากาศภายในสูงขึ้นไปตามกลิ่นไอเฉพาะตัวที่โอเมก้าได้หลั่งออกมาจากจูบที่เบาบางกลับกลายเป็นการสูดดื่มความหอมหวานจากคนร่างสูง แน่นอนลำคอนี้ไม่ขาวเนียนอีกต่อไปมันถูกเติมแต้มไปด้วยรอยดูดสีแดงจางๆ

การเล้าโลมยังคงไม่หยุดแม้คนที่สูงกว่าจะทำการโอบอุ้มอีกคนขึ้นมาแล้วเดินผ่านไปยังอีกห้องด้านในสุด ความเย็นของหินอ่อนจากอ่างล้างหน้าสัมผัสกับเรียวขาและก้อนเนื้อนุ่มทั้งสองของคนตัวเล็ก

"อ๊ะ พี่มิน"

"ร้อนใช่มั้ย"

"อื้อออ"

"อาบน้ำกันนะ"

"หื้มมมไม่เอาสิ พีชม่ายอยากอาบ"

"พี่อาบให้ไง"

"ม่ายยยยยย"

"แล้วจะเอาอะไรหื้มบอกพี่สิ้"

"พี่มิน"

"หื้ม"

"จาเอาพี่มิน"

"ไม่ได้ครับเราฮีทอยู่"

สิ้นประโยคปฏิเสธนั้นคิ้วทั้งสองขมวดเข้าหากันกลุ่มผมนุ่มซบลงกับลำต้นของคนพี่พร้อมกับเสียงงอแงและน้ำตาใสที่ไหลหยดลงอย่างเด็กน้อยที่โดนขัดใจ

"ฮรึกพีชจาอาวอะพีชร้องไห้แล้วนะ"

"โหร้องเลยหรอ"

"ฮือออพี่มินทำให้พีชนะ"

"อยากมากเลยใช่มั้ย"

"อื้มมมอยา..อ๊ะห์!"

ไม่ทันให้คนตัวเล็กต้องเอ่ยขออีกครั้งริมฝีปากของคนตัวสูงกดลงเบาๆก่อนจะไหลไปตามลำคอลดลำดับลงแล้วพรมจูบผิวเนียบผ่านเสื้อเชิ้ตขาวตัวบางที่คนตัวเล็กชอบใส่ การจูบจบลงเมื่อคนพี่นั่งคุกเข่าลงพร้อมมือหนาที่ซอดเข้าหาเรียวขาที่ตอนนี้ไม่มีสิ่งห่อหุ้มใดๆให้แยกออกจากกัน

"พี่จะทำให้แต่ไม่ใช่แบบนั้น"

"มะ ไม่ อ๊ะห์! พี่มินอื้อออ"

ไม่ทันให้โอเมก้าได้ร้องงอแงอีกครั้งลิ้นร้อนสัมผัสไปยังช่องทางอ่อนไหวนั้นเขาทำมันอยู่ซ้ำๆสลับกับการสร้างรอยรักที่บนขาเรียว

"อื้ออพะพี่มิน อื้อห์ พีชอ๊าห์!"

และอีกครั้งที่อัลฟ่าไม่ยอมให้โอเมก้าตรงหน้าเขาได้พูดเป็นคำนิ้วเรียวถูกส่งเข้าไปอย่างไม่บอกกล่าวจากหนึ่งเป็นสองและเป็นสามก่อนจะขยับเข้าไปให้ลึกกว่าเก่า

"อ๊ะ อ๊ะห์ พี่มิน"

"ครับลูกพีช"

"พีชจะเอ..อื้ออ อื้มมห์"

"หายแล้วพี่จะทำให้นะ"

"อื้อ หื้ออส์ ซี้ดดอ๊ะ"

"พี่รักพีชนะ"

เสียงครางยังคงดังต่อไปพร้อมกับการเข้าออกของเรียวนิ้วจากอัลฟ่าเขายอมรับเลยล่ะว่ามันไม่ง่ายที่จะหักห้ามใจทั้งที่อยากจะกระทำอะไรต่ออะไรที่มันมากกว่านี้กับคนตรงหน้าแต่เขาคงไม่ยอมให้เกิดความผิดพลาดนั้นอีกแล้วละ

เหมือนกับเกมที่ใช้ทดสอบความอดทนทั้งหมดของเขาไม่รู้ว่ามันเป็นความท้าทายหรือเป็นฝันร้ายของอัลฟ่ากันแน่ที่มีโอเมก้าโตเต็มวัยกำลังฮีทอยู่ต่อหน้าและร้องเรียกหาสิ่งนั้นจากเขาอยู่แท้ๆแต่มันกลับถูกห้ามและไม่สามารถทำมันได้เลย

"อ๊ะ อ๊าห์ อื้อพะ..พี่มิน"

"ลูกพีช"

"อื้ออห์ ซี้ดด อ๊าาาาส์"

.

.

.

.

.

บรรยากาศสงบลงไปพร้อมกับอารมณ์ของคนตัวเล็กที่ลดลงจากก่อนหน้า การกระทำนั้นคงไม่ได้ช่วยให้อาการฮีทหายไปจนหมดหรอกแต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

ร่างเล็กยังคงหอบหายใจผสมกับการปล่อยกลิ่นพีชภายในอ้อมกอดอุ่นของคนตัวสูงเขากอดรัดคนตรงหน้าไว้อย่างแน่นอาจเป็นเพราะห้ามไม่ให้คนตัวเล็กเล่นซนอะไรและอาจจะเพื่อไม่ให้เขาทำร้ายจิตใจคนตรงหน้าอีกครั้งกับอารมณ์ที่มีของเขาตอนนี้

ค่ำคืนนี้คงเป็นอีกครั้งที่เขาต้องข่มใจแล้วกดความรู้สึกและความต้องการนี้ให้ลึกลงไปที่สุดแต่มันไม่เสียเปล่าหรอกเพราะใต้กอดของเขาตอนนี้คือคนที่เขารักและพร้อมเหมาะทุกสิ่งให้อยู่แล้ว

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

มีต่อที่จอยนะคะ