be me daddy?_03

 cut

*เป็นcut ncเท่านั้นนะคะเรื่องเต็มอยู่ในจอย*

.

.

.

00.20

ความมืดภายใต้หลังคาสีดำมีเพียงแสงไฟจากจอโทรศัพท์ที่ส่องใบหน้าของร่างสูงอยู่ นิ้วมือขยับไปตามตำแหน่งของตัวอักษรอย่างที่มันเคยชิน

มันคงดูเป็นอะไรที่เฉยๆและธรรมดาหากว่าเขาอยู่เพียงคนเดียวแต่เวลานี้เขากลับมีโอเมก้าร่างเล็กนอนอยู่ข้างๆของเบาะอีกฝั่งน่ะสิ เสียงแป้นพิมยังคงดังต่อไปกระทั่งมือเล็กจากใครอีกคนได้ยื่นมาจับแล้วปัดมันลงราวกับเสียงนั้นมันทำให้เขารำคาญจนต้องตื่นขึ้น

"อืออออ"

"หื้ม?"

"คุณเป็นใคร"

"จำฉันไม่ได้หรอ"

สิ้นเสียงคิ้วของโอเมก้าขมวดเข้าหาพร้อมใบหน้าเล็กที่ยื่นเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากลมหายใจของอีกฝ่ายกลิ่นพีชผสมกลิ่นอายของควันบุหรี่จางๆถูกส่งไปยังร่างสูง

ปลายนิ้วบางค่อยๆเลื่อนไปจับที่เส้นผมสีดำก่อนจะแตะที่ปลายจมูกแล้วเลื่อนผ่านแก้มขาวไปหยุดที่ริมฝีปากแต่มันกลับต่างออกไปเพราะมันไม่ใช่นิ้วมือแต่กลับเป็นอวัยวะเดียวกันเองที่สัมผัสกันอยู่

"..."

"อะ.."

"อื้มมมม"

"นายเมาแล้วนะ"

ไม่มีเสียงตอบรับใดๆมีเพียงริมฝีปากของเขาที่ได้สัมผัสกับส่วนนุ่มนิ่มนั้นอีกครั้ง จูบนี้ช่างยาวนานและลึกซึ้งกว่าก่อนหน้า ลิ้นซนแทรกสอดเข้าหาความหวานจากอีกคนดังกับเด็กน้อยที่กำลังอมลูกอมอย่างสนุกปาก

"คุณนี้เอง"

"หื้ม?"

"ผมไม่ได้เมาครับ"

"แต่ว่านาย.."

"ผมตั้งใจ" 

รอยยิ้มมุมปากปรากฎบนใบหน้าของโอเมก้าหนุ่มก่อนที่เขาจะถูกใครอีกคนไปคาดเข็มขัดให้ระยะห่างตอนนี้ข่างอันตรายกับจิตใจเขาเสียจริงนะ

"บอกบ้านนายมาเดียวฉันไปส่ง"

"..."

"ว่าไง"

"ผมไม่อยากกลับบ้าน"

"ทำไมละ"

"กลับไปก็มีแค่ผมคนเดียวอยู่ดี"

"งั้นก็.."

"พาผมไปกับคุณได้มั้ย"

"คอนโดฉันหรอ?"

"ใช่ครับหรือถ้าคุณไม่อยากก็จอดตรงนี้ก็ได้"

"แล้วจะอย่างไงต่อ"

"ก็อาจจะหารถสักคัน"

"ห่ะ!?"

"แท็กซี่น่ะครับกลับบ้าน"

"งั้นโทรบอกเพื่อนนายก่อนว่าไม่ได้กลับบ้าน"

"หมายถึง?"

"โทรสิก็นายจะไปคอนโดฉันนิ"

"ครับ"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

00.43

เวลาเดินข้ามผ่านไปไม่นานห้องที่พวกนั้นเคยมีความทรงจำกันก็ปรากฎอยู่ต่อหน้าประตูถูกเปิดออกพร้อมไฟที่สว่าง 

"นายนั่งรอไปก่อนนะเดียวฉันไปหาน้ำให้กิน"

"..."

"แต่ฉันว่านายไม่สบายอึก หรือป่าว" ทำไมกลิ่นเด็กนี้ถึงชัดจังน้าความคิดนี้รอดผ่านเจ้ามายังหัวของอัลฟ่า 'หรือว่ากำลังจะฮีล'

"คุณ"

เป็นจังหวะเดียวที่อัลฟ่าหนุ่มได้หันหน้ากลับไปยังเสียงที่เรียกปากบางๆของอีกคนก็ประกบที่อวัยวะเดียวกันอีกครั้งเด็กน้อยทำแบบนั้นอยู่ซ้ำๆก่อนจะค่อยๆเลื่อยลงต่ำไปที่ซอกคอขาวสูดดมกลิ่นของใครอีกคนแต่มันกลับต้องหยุดลง

"นายหน้าแดงมากเลยนะแล้วก็..กลิ่น"

"ช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ"

เสียงพูดพร้อมน้ำตาเม็ดใสที่คลออยู่ในดวงตากลม โอเมก้าเงยหน้าขึ้นหาคำตอบอย่างอ้อนวอนริมฝีปากอวบๆจากการจูบซ้ำๆที่ผ่านมานั้นยิ่งทำให้อัลฟ่าหนุ่มแทบขาดสติ ไหนจะกลิ่นพีชที่มันชัดซะขนาดนี้ ใช่โอเมก้าตรงหน้าเขากำลังฮีลอยู่

"อึก ตัวคุณ..หอม..จัง"

"เดียวอะ! นายอย่า"

"ช่วยผมเถอะนะ นะครับ"

สะโพกเล็กบิดเบี้ยวเข้าไปสัมผัสกับข้างมือของคนที่ตัวโตกว่า มือซนค่อยๆปลดกระดกเสื้อของตนออกเผยให้เห็นผิวขาวๆกับรอยแดงจางๆมันช่างเรียกร้องให้อีกคนกลับไปทำให้มันชัดเจนขึ้นมาอีกครั้งเสียจริง

มันคงจะเสี่ยงเกินไปหากปล่อยให้อัลฟ่าที่โตเต็มวัยกับโอเมก้าที่กำลังฮีลแบบนี้อยู่ด้วยกันสองต่อสองแต่ตอนนี้คงไม่มีอะไรมาหยุดพวกเขาได้อีกแล้ว

"อะ อื้อออ คุณ"

"ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมานายเป็นคนผิดนะ"

"อะ อ๊ะ"

จมูกโด่งไหลไปตามสันไหล่เนียบแขนทั้งสอบโอบรัดเอวบางตรงหน้าให้ชิดกับตนมากว่าเดิม เขาสูดกลิ่มหอมนั้นอย่างหลงไหลก่อนจะช้อนร่างเล็กขึ้นแล้วนั่งลงกับโซฟา

เสื้อเชิ้ตตัวขาวถูกถอดออกอย่างง่ายดายพร้อมชิ้นส่วนที่เหลือ ใบหน้าหวานเงยรับกับแรงดูดที่ต้นคอจากอีกคนแต่เขาไม่ยอมให้อีกฝ่ายเหนื่อยอยู่ฝ่ายเดียวหรอกนะ

เอวบางเริ่มขยับซนอีกครั้งให้ช่องทางรักได้สัมผัสกับส่วนเว้านู่นของคนที่เขาได้นั่งคร่อมอยู่ มือเล็กกอบกุมผมสีดำของอีกคนไว้เป็นที่ยึดแต่แค่นี้มันคงไม่เพียงพอกับความต้องการของเขาหรอก

"แฮ่ก อ๊ะ ผม อยากได้"

"หื้มมม"

"ผมอยากได้มันตอนนี้"

"อย่ารีบสิ"

"อื้ออออนะครับ" เสียงเล็กพูดออกไปครั้งที่ส่วนล่างก็ยังไม่หยอกล้อกับส่วนนั้นของอีกคน

กลับกันคนตรงหน้าเขาไม่ได้ใจดีอย่างกับใครๆที่พร้อมจะหยิบยื่นอะไรๆให้ในทันทีหรอกนะหากแต่เขาน่ะคือคนที่ใจร้ายที่สุดต่างหาก

"อยากได้มันหรอ"

"ครับอยากได้"

"มากแค่ไหน?"

"ที่สุด อ๊ะ ฮะ"

"งั้นขอร้องฉันสิ อ้อนวอนฉัน"

"คุณ"

"หรือนายอยากแค่ถูมันไปมา"

"ผมอึก ให้ผมเถอะนะครับ เอามันมาให้ผมนะครับ"

"มิน ฉันชื่อมิน เรียกสิ"

"คุณมิน อ๊ะ!"

เพียงเสียววินาทีที่แก่นกลางหนาได้เข้าไปภายในช่องทางรักและใช่มันเป็นเพียงแค่การซอดแทรกตัวตนเขาไปแต่กลับหยุดไว้เพียงแค่นั้น

"ขะ..อึก..ขยับ"

"นายก็ทำสิ อึก!"

"คุณอื้อออออะคุณ"

คำสั่งนั้นไม่ต้องมีการรอคอยใดๆเพราะในเวลานี้หากอัลฟ่าหนุ่มสั่งให้เขานั่งลงเขาก็จะนั่ง หากสั่งให้นอนเขาก็จะนอนหรือหากสั่งให้เป็นคนทำเขาก็พร้อมที่จะยอมทำดังเช่นตอนนี้

"คะคุณ อ๊ะ ฮะ"

"พูดมาสิ"

"พีชซี๊ดดดด อื้อ อ๊ะ!"

"ลูกพีช"

"อ๊ะ คะ..ครับ อ๊ะ ฮะ"

ร่างบางในตอนนี้แทบจะไม่หลงเหลือสิ่งที่เรียกว่าสติอีกต่อไปเขาเพียงแค่ต้องการกำจัดอารมณ์ที่มากล้นนี้ให้หายเสียทีแต่รู้อะไรมั้ยยิ่งคนตัวเล็กเป็นแบบนี้ใครอีกคนกำลังสนุกสุดๆและได้ใจใหญ่เลยละ

"พอใจหรือยัง"

"อื้อไม่ครับ"

"แล้วอยากได้อะไรอีก"

"พะ..คุณมินอะ อื้อ ขะ ขยับ"

"ว่าอะไรนะ"

"พี่มินขยับให้พีช..อ๊ะ!! อื้อ!"

"อื้มมมมม"

"อ๊าาาอ์ อื้ออ พี่มินอ่าส์"

"ดีมั้ย"

"ครับดี อ๊ะ! ดีมาก อื้ออ"

ริมฝีปากบางถูกกัดจนขึ้นสีจากแรงกระแทกที่สวนมาอย่างไม่ทันตั้งตัวแขนเรียวกอดรัดคออีกคนที่กำลังยุ่งกับการลิ้มรสตุ่มไตสีชมพูลิ้มร้อนสัมผัสกับมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนนิ้วเรียวของโอเมก้าหนุ่มต้องจิกลงที่ไหล่แกร่งเพื่อระบายทุกสัมผัสที่เขาได้รับ

"อะ อ่าา พี่มิน อื้ออออ"

"อื้ม"

"พีช อ๊ะ อ๊ะ ฮะ"

"หื้มมมม"

"พีชจะเสร็...อ่าาาาอื้อ"

"เดียว!!"

"อ๊าาา!"

มันคงเป็นความโชคดีที่เขาไม่ได้เพลิดเพลินไปกับการกระทำนั้นจนขาดสติไปอีกคนเพราะหากไม่เป็นเช่นนี้เขาคงได้น็อตใส่โอเมก้าตรงหน้าแน่ๆ

"แฮ่ก อะ พี่มินอึก"

"อ่าายังไม่หายอีกหรอ"

"ช่วยพีชฮรึก อ๊ะ"

มือหนาลูบไปตามส่วนเว้าของโอเมก้าก่อนจะอุ้มแล้วหลังกลับให้คนตัวเล็กได้นั่งพิงโซฟาดีๆแล้วทุกเข่าลงกับพื้นจนตอนนี้ใบหน้าของเขาอยู่ในระดับเดียวกับช่องทางรักสีแดงอ่อนที่เขาพึ่งได้เข้าไป

"อ๊ะ! จะทำอะไร"

"ช่วยนายไง"

"ไม่พีชจะเอา.."

"อย่าดื้อหน่า"

"อ๊ะ!! อื้อออ"

ลิ้นเรียวแตะไปยังส่วนไหวต่อสัมผัสที่มีน้ำใสๆไหลออกมา เขาสอดแทรกลิ้นหนาเข้าหาความหวานภายใน แขนทั้งสองดันขาเรียวให้กว้างออก สัมผัสนี้ช่างหน้าหลงไหลและมันยากที่จะปฏิเสธว่ามันรู้สึกดีมากแค่ไหน

"อื้อออออะ คะ คุณอ๊ะ"

"เรียกฉันพี่เหมือนตอนนี้สิ"

"ฮึก พี่มิน พีชอื้ออ

ใบหน้าหวานพร้อมน้ำตาที่ไปไหลอาบแก้มเงยหน้ารับกับสัมผัสใหม่ที่ช่องทางรักของเขาที่ได้รับ นิ้วหนาของอัลฟ่าค่อยๆขยับเข้ามาจากหนึ่งเป็นสองและเป็นสาม

"อ๊ะ! อึก อื้ออ"

แรงเคลื่อนเข้าออกของใครอีกคนมันทำให้เด็กน้อยอยู่ไม่สุขเสียงร้องจากความเสียวซานดังไปทั่วห้องกลิ่นพีชเฉพาะตัวที่ลอยคลุ้มไปทั่วห้องยิ่งทำให้บรรยากาศนี้ดำดิ่งลึกลง

"อื้มมมพี่มินอะ แรง"

"หื้มมม"

"พีชอยากได้ระ แรงกว่านี อ๊ะ!"

ความแรงรวมเข้ากับความถี่ของนิ้วหนาที่ขยับเข้าออกอยู่ภายในเพิ่มขึ้นตามคำขอของโอเมก้า เพียงไม่นานร่างบางก็กระตุกเกร็งกลับสัมผัสเสียวทั้งหมดที่เขาได้รับ

ราตรีนี้คงจบลงเพียงเท่านี้สำหรับโอเมก้าที่ผลอยหลับไปทันทีหลังตนได้ถึงที่ฝั่งฝัน เหลือไว้เพียงอัลฟ่าหนุ่มกับภาพตรงหน้าที่ช่างยั่วยุให้เขากระทำอะไรให้กับตนได้เสร็จสม

แต่มันคงไม่เกิดขึ้นหรอกแม้เขาจะใจร้ายแค่ไหนหรือเขาจะชื่มชอบในเรื่องอย่าง..เท่าไรแต่เขาไม่นิยมกับใครก็ตามที่กำลังหลับไหลอยู่หรอกนะ

เป็นอีกครั้งที่เขาต้องกดอารมณ์ที่มีให้ดับลงเพราะเด็กคนนี้และเป็นอีกครั้งที่เขาต้องพยายามดูแลใครสักคนอย่างที่เขาไม่เคยคิดจะทำมาก่อนมันทั้งแปลกและเกิดขึ้นไม่บ่อยหรอก

' sweet night good boy '

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ไรท์ : กลับไปที่จอยค่ะ!!!