sphallolalia(n.)_ .4

 cut

 เป็นเพียงการจินตนาการของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียวไม่มีเจตนาทำร้ายหรือไม่ดีต่อตัวศิลปิน

**ไม่โอเคหรือมากไปตรงไหนกดออกได้เลยค่ะ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

แกร๊ก

เสียงประตูเปิดเกิดขึ้นไม่นานหลังคนตัวสูงอุ้มเจ้าขนฟูสีขาวออกไปยังนอกห้องนอนปล่อยให้ใครอีกคนไว้ให้อยู่กับความงงที่เกิดขึ้น

"ทำไรบับเบิ้ล"

"ไปตกลงกันมา"

"ตกลงอะไร"

"ก็...บอกว่า" เสียงพูดดังขึ้นพร้อมการยุบตัวลงของเตียงที่รับน้ำหนักจากคนตัวสูง

"บอกว่าอะไร"

"บอกว่าให้บับเบิ้ลเป็นเด็กดีไม่ดื้อไม่ซนไม่กวนพ่อกับแม่ไง"

"..."

"ตอนนั้นที่แกหัวเราะด้วยรู้มั้ยว่าเราโคตรคิดถึงเสียงหัวเราะแกเลยนะ"

ริมฝีปากบางเลื่อนออกไปยังอวัยวะเดียวกันกับคนตรงหน้าหลังคำพูดที่ได้เอ่ยออกไป มันยังคงเป็นสัมผัสที่เหมือนดังเดิมแต่ไม่เคยเบื่อที่จะได้รับรู้ถึงรสชาติของมันหรือไหนจะลิ้นเรียวที่กำลังเล่นซนกันอีกละไม่อยากจะผลัดออกจากจูบนี้อีกเลย

"อื้มมมมม แฮ่ก.."

ไม่มีเวลาให้ร่างเล็กได้พักหายใจได้ทั่วปอดมันเป็นมือหนาของคนตรงหน้าที่เลื่อนปลดกระดุกเสื้อของคนใต้ร่างเผยให้เห็นผิวเนียบขาวที่ใครบางคนไม่เคยจะชินกับมัน

"ถึงขนาดต้องกลื้นน้ำลายเลยหรอ"

"ก็มันน่ากิน"

"ทะลึ่ง"

เป็นเพียงบทสนทนาที่แทรกขึ้นขั้นกลางกิจกรรมนี้แต่มันไม่ได้ทำให้ต้องกระทำต้องหยุดลงหรอกกลับกันมันเป็นดังคำยั่วยุให้กับใครจนไม่อยากจะทนรออีกต่อไป อีกครั้งที่ปากบางประทับลงก่อนจะเลื่อนไปยังลำคอขาวแล้วกดจูบหนักๆให้เกิดรอยสีแดงจางๆ

"กราฟไม่เอารอยนะ"

"แต่ที่ตัวได้ใช่มั้ย"

"อะ อื้ออ"

ลิ้นร้อนไม่รอให้มีการตอบกลับมันลากผ่านลิ้มรสและสูดดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวของร่างบาง มันหยุดลงที่ยอดอกสีชมพูอ่อนแล้วกดลงอีกครั้งพร้อมแรงดูดหนักๆจนคนตัวเล็กต้องกุมมือแน่นไปกับกลุ่มผม

"อะ อื้อห์~~"

แรงจูบยังคงดำเนินต่อไปของมันเหมือนกับมือหนาที่ในตอนนี้กำลังถอดสิ่งปกปิดของคนตัวเล็กให้พ้นทางอย่างใจอยากของเจ้าของก่อนที่เรียวขาเล็กจะถูกแยกออกให้ลำตัวหนาได้เข้ามานิ้วเรียวไล่สัมผัสไปตามสัดส่วนเว้าตามร่างกายของคนใต้ร่างแล้วหยุดลง ณ ช่องทางรักที่เขาเองก็เคยได้สัมผัสมา

"อ๊ะ กราฟ"

"ก็เดียวแกเจ็บ"

"อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้อห์~"

นิ้วหนาถูกส่งเข้าไปจากหนึ่งเป็นสองและขยับให้ใครได้คุ้นชินเสียก่อนที่จะเพิ่มจำนวนให้มากขึ้นกว่าเก่าแล้วเร่งจังหวะตามความชอบที่เขาเคยได้เลยทำมัน

"อะ อ๊ะ อ๊ะ กะ..กราฟ"

"หื้มมม"

"พะ อ๊ะ พอแล้ว อื้มม อ๊ะ"

"ไม่พอหรอก"

"กราฟดะ..เดียวอะ!"

เป็นแกนกลางหนาที่กำลังซอดแทรกแทนนิ้วเรียวจากคนที่สูงกว่าเขาประทับจูบลงที่ปากบางอีกครั้งก่อนจะยกอุ้มคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นมาบนตัก

"กราฟทำ อ๊ะ อะไร"

"นั่งไง"

"มะ..ไม่เอา อ๊ะห์"

"ทำไม"

"หื้มมห์ไม่เอากราฟ ฉิ่นอ๊ะ"

"บอกมาก่อนสิว่าทำไม"

"มะ..มันเสียวอ๊ะ อ๊ะกราฟซี้ดดอ๊ะ"

คงเป็นเพียงคำถามล่อเหยื่อให้ติดกับแค่นั้นแหละเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าคนตรงหน้าแพ้ให้กับการกระทำแบบนี้แค่ไหนทั้งวิธีและกระทำ ชอบและไม่ชอบ เขาเคยรับรู้ถึงมันมาทั้งหมดแล้ว

.

.

.

"อื้ออห์ หื้มมม อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะห์"

"ฉิ่น ฉิ่นน ซี้ดดดด"

"อะ อ๊ะอื้มมม เทออ๊ะ เทออื้มมมห์~"

"หื้มมมมม"

"ไม่ไหวแล้วอื้มม อ๊ะ อ๊ะห์~"

"ก็ปล่อยมาสิ ซี้ดดด"

"อะ อ๊ะ กราฟอ๊ะอื้ออออห์~~"

.

.

.

.

.

.

.

.

ยังกรุบกริบกันอยู่มั้ยไม่รู้แต่กลับไปต่อที่จอยนะคะ